Spel is een natuurlijk een universeel fenomeen in de kinderlijke ontwikkeling; een middel tot zelfexpressie. Er zijn vele kenmerken van spel: spel is vrij, speels, niet gericht op een eindproduct en zorgt voor een positieve stemming en gerichte aandacht. Spelen is dus belangrijk binnen de ontwikkeling van het kind. Het dagelijks leven komt bij kinderen vaak terug in hun spel. Alledaagse zaken worden in het spel herhaald, veranderd, aangevuld en geïntegreerd. Spel wordt, met name bij jongere kinderen, gezien als de meest gangbare manier om zich uit te drukken. Spel kan dan ook worden beschouwd als ‘de taal van het kind’. Door te spelen kunnen kinderen (moeilijke) gebeurtenissen in hun leven, klein of groot, verwerken en wordt ook aanpassingsvermogen ontwikkeld.

Spel biedt unieke therapeutische mogelijkheden. Spel reguleert, verlaagt spanning, helpt verwerken van belastende ervaringen, ordent en integreert op affectief en cognitief niveau nieuwe informatie, het biedt een oefenplek voor nieuw gedrag en nieuwe oplossingen, het stimuleert de fantasie en het creatieve denken en het bevordert het inlevingsvermogen.

Bal-A-Vis-X bestaat uit een reeks oefeningen, variërend in moeilijkheidsgraad, met zakjes, balletjes en een balansbord. Het is voor jong en oud en ondersteunt het leerproces en de lichaamscoördinatie. Het zijn sensomotorische oefeningen waarbij het hele lichaam is betrokken, ritme belangrijk en helpend is en gefocuste aandacht vanzelf ontstaat. Je kunt het alleen doen maar ook samen (afstemmen op elkaar, afspraken maken). Het bevordert de integratie van lijf en brein waarbij de drie dimensies; voor / achter, links /rechts, boven / onder, wakker geschud worden.

In de baarmoeder beweegt de foetus in reflexmatige patronen, die essentieel zijn voor de overleving en bescherming van het kind. Deze zogeheten ‘primaire reflexen’ zijn actief vanaf de geboorte tot ongeveer 3 jaar. Ze vormen het fundament voor de algehele neurologische ontwikkeling en spelen een belangrijke ondersteunende rol bij rijping van de complexere reflexpatronen. In de eerste 3 jaar verdwijnen deze onbewuste, automatische reacties om steeds meer plaats te maken voor bewuste bewegingen. Het lichaam integreert de reflexen, het centrale zenuwstelsel ontwikkelt zich meer en meer en het opgroeiende kind leert het lichaam bewust te bewegen. Wanneer reflexen niet goed zijn geïntegreerd kan dit verschillende fysieke en mentale problemen met zich meebrengen. Met reflexintegratie kom je tot de wortel van deze problemen en worden deze aangepakt door de reflexen alsnog te integreren.

RMTi (Rhythmic Movement Training international) is een reflexintgratieprogramma dat is gebaseerd op bewegingen en andere activiteiten die onze vroegste bewegingspatronen nabootsen die aan de basis liggen van het versterken of het opnieuw vormen van het postuur, rijping van het centrale zenuwstelsel, vestibulaire functie, sensorische informatieverwerking, geheugen, leren, emoties en gedrag.

MNRI (Masgutova Neuro-senso-motorische Reflex Integratie) richt zich op het natuurlijk zelfregulerende vermogen tot herstel en rijping van het centrale zenuwstelsel. Als reflexen niet goed tot rijping komen zal het lichaam reflexmatig reageren en worden compensaties ontwikkeld om reflexen onder controle te krijgen. MNRI leert het brein welke motorische respons bij een sensorische prikkel hoort en versterkt daarbij de juiste hersenverbindingen die nodig zijn om dit patroon goed te integreren.

Om kinderen op jonge leeftijd meer te doen bewegen, ontwikkelden Liesbeth Verhoeven en Ann De Wilde de Bodymap-methode. Dit is een wetenschappelijk onderbouwde methode die motorische ontwikkeling van baby’s, peuters en kleuters versterkt. Kinderen worden uitgedaagd om natuurlijke basisbewegingen op een leuke manier te herhalen. Rollen, kruipen, dansen, klimmen: alle bewegingen die ze ook spontaan uitvoeren als ze samen spelen en ravotten. Via beweging en spel worden op een natuurlijke wijze de algehele ontwikkeling van het kind gestimuleerd.

De EAS is een beoordelingsinstrument om de emotionele beschikbaarheid van de ouder ten opzichte van het kind en van het kind ten opzichte van de ouder te scoren. Veiligheid en emotionele beschikbaarheid zijn belangrijke bouwstenen voor het contact. Hier dragen zowel ouder als kind in bij. Een ouder die emotioneel beschikbaar is gericht is op wat het kind nodig heeft. Een kind dat emotioneel beschikbaar is voor de ouder zal positief reageren op de initiatieven van de ouder en zal de ouder willen betrekken bij wat hij doet. Wanneer ouder en kind emotioneel beschikbaar voor elkaar zijn zal dit terug te zien zijn in het contact. Het kind zal dan de behoefte om op onderzoek uit te gaan afwisselen met de behoefte om weer even op adem te komen, nieuwe ervaringen te verwerken en bij te tanken met behulp van de aandacht, nabijheid, rust en warmte die de ouder het kind biedt. Om de emotionele beschikbaarheid te kunnen scoren wordt er een video opname gemaakt van een spelsituatie.

Ik heb veel ervaring met het begeleiden van teams. Bij de begeleiding van een team maak ik gebruik van mijn kennis en ervaring op het gebied van oplossings- en systeemgericht werken. In overleg kunnen we een passend aanbod maken die aansluit bij de vraag van het betreffende team.

Verandering is een gegeven. We maken in ons leven allemaal transities (faseovergangen) mee. We maken keuzes voor wonen en werk, we worden partner, moeder, vader, we nemen afscheid van dierbaren etc. In de huidige maatschappelijke context volgen de veranderingen elkaar snel en continu op. De opeenstapeling van veranderingen maakt dat we als werkers constant in een transitieproces zitten. Het omgaan met al die veranderingen is niet gemakkelijk en een gelaagd proces. Het raakt aan ervaringen in het verleden (hier kun je juist kracht uit putten maar hier kan ook nog pijn zitten), het raakt aan zorgen en keuzes in het heden en het raakt aan hoe je de toekomst voor je ziet. Bovendien ben je niet alleen een medewerker van een bepaalde organisatie, maar heb je ook gedachten, verwachtingen, ambities over je werk. Je bent een persoon met een privéleven waar ook nog allerlei dingen in spelen en een burger in een snel veranderende maatschappij, die nu weer andere eisen stelt dan een aantal jaar geleden.

De transitiebegeleiding richt zich op professionals waarbij de overgang naar een nieuwe situatie niet vanzelf gaat. Het kan zijn dat iemand te snel is meegegaan met de nieuwe situatie maar daarin over gevoelens is heen gestapt, eerdere verlieservaringen kunnen opspelen of situationele veranderingen passen (nog) niet bij eigen ambities. Tijdens teamsessies kan er met een team samen gekeken worden naar de impact van de verandering op een ieder persoonlijk; op welke lagen zit kracht en waar ligt nog pijn of werk? En wat kan je hier nog zelf aan of mee doen? Waar kun je elkaar bij ondersteunen?